پیوستن مجموعه فرهنگی النبا العظیم یه کمپین تشکل های مردمی در حمایت از مسلمانان هند.
به نام خدا
جناب آقای گدام دارمندرا
سفیر محترم جمهوری هندوستان در تهران
سلام و وقت بخیر؛
پیرو ناآرامی های رخ داده در شهر دهلی نو، اینجانبان به نمایندگی از جامعه مدنی کشور ایران بر خود لازم می دانیم نکات ذیل را خدمت جنابعالی یادآور شویم. امید که شما نه بعنوان یک مقام دیپلماتیک بلند پایه، که بعنوان یک انسان که نمایندگی ملتی بزرگ و شریف چون ملت هندوستان را در کشوری صاحب تمدن و فرهنگ چون ایران بر عهده دارد، به آنها گوش فرا دهید و اگر در سخن ما منطق و استدلال و اندیشه یافتید، آن را به کشور متبوع خویش منتقل کنید:
- ۱. حافظه تاریخی ما، وقایعی چون کشتارهای گجرات در سال 2002 و مسجد بابری در سال 1992 را از یاد نبرده است. مهم این نیست که در این کشتارها، مسلمان ها بیشتر قربانی شدند یا غیر مسلمان ها؛ مهم و دردناک آن است که در آن حوادث تلخ خون انسان هایی بیگناه در میان معرکه آتش مذهبی به زمین ریخته شد. تصور ما این بود که هندوستان، درسی فراموش نشدنی از این وقایع گرفته است و باور نداشتیم که قرار است در سرزمین اعجاب انگیز و هفتادوملت، یک بار دیگر چنین حوادثی تلخ تکرار شود. آن هم نه در گجرات یا یوپی که در پایتخت!
۲. دین همواره با برداشت هایی متفاوت روبرو بوده است و در تمامی ادیان جهان، افراط گرانی یافت می شوند که روح دین و مذهب و اعتقاد را درست نفهمیده اند. اسلام، مسیحیت، یهودیت، بودیسم و هندوئیسم همیشه کج فهمانی را به خود دیده اند که تاب تحمل غیر ندارند اما تاریخ بر این واقعیت گواه است که این پیوند شوم قدرت سیاسی با افراط گرایان مذهبی است که می تواند فاجعه بیافریند. نگاهی به جنگ های صلیبی بیندازید، تاریخ پیوند وهابیت را با آل سعود مطالعه کنید، کنکاشی پیرامون جریان صهیونیسم رقم بزنید، حوادث دهشتناک میانمار را بازبینی کنید آن وقت خواهید یافت که اگر نبود دست اراده قدرت سیاسی در پشت افراط گرایان مذهبی، دنیا شاهد جنایات خونبار بنام دین و مذهب نمی بود. این همان واقعیت دردناکی است که از مجموعه شواهد و قرائن سال های اخیر در کشور هندوستان خود را نمایان می سازد: پیوند قدرت سیاسی با اندیشه راست گرایان مذهبی هندو!
۳. فشار علیه هر گروه اقلیت مذهبی و بازگذاشتن دست افراط گرایان در برابر آنها، می تواند به شکل گیری هسته های افراط گری در دل اقلیت ها بیانجامد. چه تضمینی وجود دارد که بعد از جنایات اخیر رخ داده در شهر دهلی، اندیشه هایی چون داعش و القاعده در دل جوانان مسلمان هند رخنه نکند؟ آیا تصور کرده اید که تنها به مدد قدرت امنیتی اطلاعاتی خویش خواهید توانست نفوذ این فکر خطرناک را کنترل کنید؟ جناب آقای گدام دارمندرا، تسری اندیشه های افراطی در جوامع دارای زمینه، به سرعت تسری ویروس کرونا است. هزاران تمهید و تدارک شما و دولت متبوع شما نخواهد توانست جلوی آن را بگیرد. اگر واقعا آنگونه که ادعا می کنید به دنبال جنگ علیه تروریسم هستید، زمینه های افراطی گری را از بین ببرید. این تجربه ایران در مواجهه با سرطان داعش است و شما خوب می دانید که جمهوری اسلامی ایران بیشترین هزینه ها را در مواجهه با افراط گری بنام اسلام داده است.
در پایان ما نمایندگان جامه مدنی کشور ایران، برای کشور بزرگ هندوستان آرزوی پیشرفت و توسعه داشته و متوقع هستیم هرآنچه که برای احقاق حقوق از دسته رفته مسلمانان بعنوان جزی لاینفک از حریر رنگارنگ هندوستان ضروری است، توسط دولت متبوع شما اجرا شود. امیدواریم که واکنش به نکات فوق الذکر با کلیشه های دیپلماتیک «عدم مداخله در امور داخلی کشور هندوستان» همراه نباشد.
به پیوست اثری هنری که نمایان گر نوستالوژی همیشگی ایرانیان از کشور هندوستان است خدمتتان تقدیم می گردد. ای کاش که این نوستالوژی را در ذهن های ما پاره نکنید.
مجموعه فرهنگی، بین المللی النبا العظیم
